مرگ از دیدگاه معصومین علیهم السلام
در کلمات پیشوایان معصوم براى مرگ تعبیرات جالبى بکار برده شده که ما گوشهاى از آنرا در اینجا بیان مىکنیم:
پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه و آله مىفرماید: خروج افراد مؤمن از دنیا همچون بیرون آمدن طفل از شکم مادر است که از تاریکىها و تنگىها و فشارها به فضاى روشن و بزرگ وارد مىشود. « نهجالفصاحه، حدیث 2645»
از امام حسن علیه السلام سؤال شد که مرگ چیست؟ فرمود: «اعظَم سُرورٍ یَرِدُ عَلى المُؤمن» « محجّةالبیضاء، ج 8، ص 255»
امام حسین علیه السلام مىفرماید: «فَما المَوت الّا قِنطَرة» « محجّةالبیضاء، ج 8، ص 255» مرگ پلى است که شمارا از دردسرهاى دنیا به رفاه و لطف خدا مىرساند، همان گونه که براى دشمنان خدا انتقال از کاخ به زندان است.
امام سجاد علیه السلام مىفرماید: «المَوتُ للمؤمن کنَزعِ ثیابٍ وَسِخَة قُمّلَةٍ و فَکّ قُیودٍ و اغلال ثَقیلة والاستبدال بافخَر الثیاب و اطیبها» « محجّةالبیضاء، ج 8، ص 255» مرگ براى افراد با ایمان همچون بیرون آوردن لباس کثیف و سپس پوشیدن بهترین لباسهاى خوشبو و ارزشمند وآزاد شدن از قید و بندهاى سنگین است. سپس امام سخنان خود را چنین ادامه مىدهد: همین مرگ، براى افراد کافر مانند کندن لباسهاى فاخر و پوشیدن لباسهاى آلوده و خشن وخروج از منزلهاى دلنشین و حرکت به منزلهاى وحشتناک است.
امام باقر علیه السلام مىفرماید: «الموتُ هو النَّوم الّذى یَاتِیکم فى کلّ لَیلةٍ الّا انّه طَویلٌ مدّته ...» « محجّةالبیضاء، ج 8، ص 255»
امام صادق علیه السلام مىفرماید: «الموتُ للمؤمن کاطیَب رِیحٍ یَشُمّه ... وللکافر کلَدغ الافاعى و کلَسعِ العَقارب ...» « محجّةالبیضاء، ج 8، ص 255» مردن براى مؤمن همچون بو کردن بهترین بوییدنىها است و براى کافر همچون نیش عقربها و افعىها است.
در روایات دیگر مىخوانیم: مرگ براى مؤمن همچون دوا مىباشد. یا مردن براى مردان خدا همچون حمّام رفتن است که گرچه کمى زحمت دارد، امّا وسیله پاکى و سبکى و نشاط است.
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله: «انّ المَوتَ عِندى بِمنزلَةِ الشّربَة البارِدَةِ فى الیَوم الشدّیدِ الحَرّ» « سفینةالبحار، ج 2، ص 553»
