دوره ی حمل 6 ماه

 

اشکال: در آیه ی زیر مجموع دوره بارداری و شیردهی 30 ماه ذکر شده است:

وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ کُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعینَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنی‏ أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتی‏ أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلى‏ والِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لی‏ فی‏ ذُرِّیَّتی‏ إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَ إِنِّی مِنَ الْمُسْلِمین‏ احقاف 15

ترجمه: و انسان را [نسبت] به پدر و مادرش به احسان سفارش کردیم مادرش با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل رنج او را به دنیا آورد و باربرداشتن و از شیرگرفتن او سى ماه است.

در آیه ی زیر دوره ی شیردهی را دوسال ( 24 ماه) در نظر گرفته است.

وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى‏ وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فی‏ عامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لی‏ وَ لِوالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصیر (لقمان 14

ترجمه: و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش کردیم مادرش به او باردار شد سستى بر روى سستى و از شیر باز گرفتنش در دو سال است که شکرگزار من و پدر و مادرت باش که بازگشت [همه] به سوى من است

با کم کردن دوره ی شیردهی24ماه از 30 ماه بارداری 6 ماه می شود که غلط است.

پاسخ: اولا چه کسی گفته شش ماه بار داری غلط است هم شواهد فراوانی وجود دارد که افرادی معروف مثل امام حسین ابوعلی سینا و...شش ماهه به دنیا آمده اند و هم علم امروز میگوید:در کتاب جنین شناسی لانگمن[1]که از کتب مرجع در زمینه جنین شناسی است آمده است که در شش ماهگی CRL (قد)25سانتی متر و وزن آن حدود 1100گرم میباشد اگر جنین در این زمان متولد شود 90 در صد شانس زنده ماندن خواهد داشت(یعنی از هر صد نوزادی که در شش ماهگی متولد میشوند 90نوزاد زنده میمانند)[2] و اتفاقا قرآن میخواهد بگوید که همه فرزندان در عالم باید قدردان مادر باشد چون مادر حداقل شش ماه در دوران بارداری با حالت وهن وسستی فراوان او را حمل کرده است

 



[1] اینکه پیوسته  به این کتاب ارجاع میدهم دو علت دارد هم بخاطر معتبر بودن و به روز بودن آن است و هم بخاطر این است که ثابت شود آقای منتقد زحمت مراجعه به یک کتاب معتبر در زمینه جنین شناسی را هم به خود نداده است و فقط با پیش زمینه ذهنی و نفرت از اسلام شروع به نقد آن کرده است

[2] مولف:ت.و.سادلر ترجمه:دکترعمیدی ص134