آیا وجود افراد ناقص الخلقه که عمرى در رنج به سر مى‏برند و گاهى مورد اهانت قرار مى‏گیرند با عدل خدا سازگار است؟

(جواب اصلی این شبهه در مقاله ای تحت عنوان (چرا خدا به بعضی نعمتی را داده و به بعضی نداده است؟) در همین وبلاگ آمده است)

اما پاسخ مختصر:چنانکه گذشت، عامل بسیارى از ناگوارى‏ها خود ما هستیم. افراد ناقص‏الخلقه هم از مصادیق همین سهل انگارى‏ها هستند، این والدین هستند که باید مسایل بهداشتى و روانى را مراعات کنند، ولى گاهى سهل‏انگارى مى‏کنند و نوزاد ناقص متولّد مى‏شود. خوشبختانه در روایات پیشوایان معصوم ما به این مسایل توجّه شده و تذکراتى در مورد شرایط و زمانِ آمیزش داده شده است، به امید آنکه براى خواهران و برادران در آستانه تشکیل خانواده کلاسهایى گذارده شود که وظایف اسلامى و حقوق هر یک و تربیت فرزند و مسایل آمیزش و سایر احکام اسلام تدریس شود.

در اینجا این سؤال مطرح مى‏شود که در این میان گناه آن کودک ناقص‏الخلقه چیست؟

پاسخِ ما تنها یک جمله است و آن اینکه گناه خدا چیست؟ اگر نوزاد بى‏تقصیر است، خدا هم منزّه است، مقصّر واقعى والدین هستند که خواسته یا ناخواسته، دانسته یا ندانسته زمینه تولد چنین فرزندى را فراهم آورده‏اند و قرار نیست که خداوند مأمور اصلاح خرابکارى‏هاى ما باشد.

اگر من سنگى به سوى شما پرتاب کردم وپیشانى شما شکست نه شما گناهکارید نه خدا؛ گناه از من است که سنگ زدم لکن سختى و درد این گناه را شما تحمّل مى‏کنید، والدین کوتاهى کرده‏اند ولى بار آن را فرزند مى‏کشد.

اگر شما خمیر شور یا تلخى را نزد نانوا ببرید و او نان شور یا تلخ به شما تحویل دهد، آیا مى‏گویید نانوا ظالم است؟

اگر شما تخم هندوانه کاشتید و هندوانه برداشتید جاى اعتراضى باقى مى‏ماند؟

هر غذا و روحیّه‏اى داراى آثارى طبیعى و ذاتى است که گریز از آن مستلزم به هم خوردن قوانین طبیعى است، هر تخمى میوه‏اى و هر نطفه‏اى نتیجه‏اى دارد که توقّع خلاف آن غلط است.

ممکن است بگویید: والدین خبر نداشتند که این عمل در فلان شرایط آثار سویى روى نوزاد مى‏گذارد؟

پاسخ آن است که دانستن یا ندانستن والدین در خاصیّت طبیعى اشیا اثر ندارد.

اگر ما ندانیم که سیمى برق دارد و دست به آن بگذاریم دچار برق گرفتگى خواهیم شد. برق صبر نمى‏کند تا ببیند اگر ما بى‏اطلاعیم به ما کار نداشته باشد.

بنابراین، در این موارد پدر و مادر گناه عمدى نکرده‏اند امّا آثار طبیعى و وضعى عمل در جاى خود محفوظ است. در غیر این صورت نظام علّت و معلولى بهم مى‏خورد.