عکس العمل آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی در برابر کشته شدن فرزندش + سند
در سال 1349 قمری در حالی که مرحوم آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی مشغول اقامه نماز جماعت بود، در پشت سر او، فرزندش سید حسن موسوی، همراه مردم در صف نماز ایستاده بود. ناگهان شخصی به نام شیخ علی قمی، با چاقو به سید حسن حمله کرده، با یک ضربت وی را به شهادت رساند.
اوضاع جماعت بهم ریخت. اندکی بعد سید از این ماجرا خبردارو متأثر گردید. شیخ علی قمی هم دستگیر شد. فرزند کفن و دفن شد و سید از خون فرزند گذشت و درسی شگرف به همگان داد.
منابع موجود از تحمل او در این مصیبت خبر داده و از گذشت او از قاتل به نیکی یاد کردهاند. خاطراتی هم در این باره نقل شده است که میتوان در منابع ملاحظه کرد.
آنچه در اینجا ارائه شده نامهای است از مرحوم سید ابوالحسن در پاسخ نامه تسلیتی که یکی از علمای اصفهان مرحوم آیت الله چهارسوقی اصفهانی به ایشان نوشته بود.
این نامه را در میان نامههایی یافتم که استاد عزیزم حضرت آیت الله حاج سید محمد علی روضاتی ـ نواده دختری مرحوم آقای چهارسوقی ـ در اختیارم گذاشت. از آنجایی که این نامه تجربه برخورد یک عالم بزرگ شیعه در مقابل یک مصیبت بسیار سنگین است، ترجیح دادم عینا آن را برای خوانندگان عزیز نقل کنم.
به عرض میرساند:
مرقومه شریفه که حاوی تعزیت و اظهار تأثر از این مصیبت بود واصل، موجب تشکر گردید. جزاکم الله خیرا.
غیر از صبر و شکیبایی چارهای نیست. به اجداد طاهرینش تأسی و تسلیت خاطر میدهیم. رضاً بقضاء الله و تسلیما لامره.
البته دعا کنید از برای این ضعیف صبر و برای این جوان مظلوم رحمت و مغفرت را که اعظم چیزی است که به آن تسلیت خاطر میدهم.
همین که این جوان که به منزله روح من بود، به بحار رحمتهای غیر متناهی مستغرق و به مقامات عالیه فائز باشد،برای ما سهل است.
انا لله و انا الیه راجعون و لا حول و لا قوة الا بالله العلیّ العظیم.
در خاتمه تأیید و تسدید آن جناب را مسألت دارم. و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
الاحقر سید ابوالحسن الموسوی الاصفهانی