لحظات جاندادن بَدان
در اینجا نیز از کلام قرآن و روایات استفاده مىکنیم، قرآن آستانه مرگ گنهکاران را چنین ترسیم مىکند:
1- «ألّذینَ تَتَوفّاهُمُ المَلائِکَةُ ظالِمى أنفُسِهِم فَألقَوا السّلَمَ ما کُنّا نَعمَلُ مِن سُوءٍ بَلى انّ اللّهَ عَلِیمٌ بِما کُنتُم تَعمَلُونَ»
2- «وَ لَوتَرى اذِ الظّالِمُونَ فِى غَمَراتِ المَوتِ وَالمَلائِکَةُ باسِطُوا أیدِیهِم اخرِجُوا أنفُسَکُمُ الیَومَ تُجزَونَ عَذابَ الهَوْنِ بِما ...» این نوع جان دادن به خاطر دو جهت است که در ادامه آیه نیز بیان شده است:یکى اینکه بر خدا دروغ بستند.دیگر اینکه در برابر آیات او سر تسلیم فرونیاوردند. «غَمَرات» :شدائد فراگیر
3- «فَلَمّا نَسُوا ما ذُکّروا بِهِ فَتَحنا عَلَیهِم أبوابَ کُلّ شَىءٍ حَتّى اذا فَرِحُوا بِما اوتُوا أخَذْناهُم بَغْتَةً ...»
4- «وَلَوتَرى اذ یَتَوَفَّى الَّذینَ کَفَروا المَلائِکَةُ یَضرِبُونَ وُجوهَهُم و ادبارَهُم وَ ذُوقُوا عَذابَ الحَرِیقِ».
چنانکه در آیه دیگر مىفرماید: «فَکَیفَ اذا تَوَفَّتْهمُ المَلائِکَةُ یَضرِبُونَ وجُوهَهُم وَ أدبارَهُم»
5- «انّ الّذینَ تَوَفّاهُمُ المَلائِکَةُ ظالِمى أنفُسَهُم قالُوا فِیمَ کُنتُم قالُوا کنّا مُستَضعَفِینَ فِى الارضِ قالُوا ألَم تَکُنْ أرضُ اللّهِ واسِعَةً فَتُهاجِروا فِیهَا»
در حدیث دیگرى از پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله چنین مىخوانیم:سوگند به آن قدرتى که جان محمّد در دست اوست! اگر مردم جایگاه مردگان را مشاهده مىکردند و گفتارشان را مىشنیدند، او را رها کرده و به حال خودشان اشکها مىریختند. زیرا روح آن مرده از بالاى جنازهاش فریاد مىزند و مىگوید: اى اهل و فرزندانم! دنیا شما را بازى ندهد، همان گونه که مرا بازى داد، تمام اموالى که در طول زندگى از حلال و حرام جمع کردم، براى دیگران گذاردم که لذّتش براى دیگران و عقاب و مسئولیّتش براى من است. پس از آنچه بر سر من آمده بترسید و عبرت بگیرید.
