لحظات جاندادن خوبان
در این باره نیز چند آیه و حدیث را بیان مىکنیم، قرآن مىفرماید:
1- «تَحِیّتُهم یَومَ یَلقَونَهُ سَلامٌ و اعَدّ لَهم أجراً کرِیماً
2- «یا ایّتُهَا النَّفسُ المُطمَئنَّه ارجِعى الى رَبّکَ راضِیَةً مَرضیَّة
در حدیثى که مرحوم علامه طباطبائى در تفسیر این آیه آورده چنین مىخوانیم:
مؤمن به هنگام مرگ وحشت دارد، ولى مأمور قبض روح به او دلدارى داده و مىگوید: چرا مىترسى؟! من از پدر به تو مهربانترم، چشمانت را باز کن. در این هنگام مؤمن چشم خود را باز مىکند و قیافههاى ملکوتى رسولخدا صلى الله علیه و آله و ائمّه اطهار علیهم السلام را مىبیند و سپس از طرف خداوند ندایى مىرسد که اى روح آرام! (روحى که با یاد خدا آرام بودى روحى که با انتخاب رهبرى معصوم دلگرم بودى و حوادث تلخ و شیرین مسیر تو را کج نکرد و قلب تو را به وحشت نیانداخت) به سوى پروردگارت برگرد و در مدار بندگان مخصوص من قرار گیر و داخل بهشت خودم شو.
3- «انّ الّذینَ قَالوا رَبُّنَا اللّهُ ثُمّ اسْتَقامُوا تَتَنَزّلُ عَلَیهِمُ المَلائِکَة الَّاتَخافُوا وَ لاتَحزَنوا وَابشِروا بِالجَنّةِ الّتِى تُوعَدونَ»
«خوف» ترس از خطرات احتمالى آینده است و «حزن» ترس از گذشته تاریک است. « تفسیر المیزان، ج 17، ص 415
در حدیثى از امام صادق علیه السلام نقل شده است که این نزول فرشتگان و بشارتها، به هنگام مرگ است
4- «الّذینَ تَتَوفّاهُمُ المَلائِکَةُ طَیّبینَ یَقُولونَ سَلامٌ عَلَیکُم ادخُلوا الجَنَّةَ بِما کُنتُم تَعمَلون»
5- «ألا انّ اولیاءَ اللّهِ لا خَوفٌ عَلَیهِم و لا هُم یَحزَنُونَ ألّذینَ آمَنوا وَکانُوا یَتَّقُون لَهُمُ البُشرى فِى الحَیاةِ الدّنیا وَ فِى الآخِرَةِ ...».
امام صادق علیه السلام مىفرماید: بشارت در این آیه، همان بشارتى است که در لحظه مرگ از زبان اولیاى خدا مىشنود.
